Rohingya-kinderen en de regen

Regen, regen, regen

Ik ben terug in Dhaka, de hoofdstad van Bangladesh waar het centrale kantoor van UNICEF staat. Dat betekent dat ik het dagelijkse werk voor de Rohingya-vluchtelingen aan mijn collega’s in Cox Bazar overlaat, maar vanuit hier houden we continu een vinger aan de pols.

Ook in Dhaka regent het, al drie dagen onafgebroken, net als in de vluchtelingenkampen. Om dan in een plastic tent te wonen is verschrikkelijk, je kunt het je bijna niet voorstellen. Denk aan een tent op de camping en dan een stortbui die lang aanhoudt. En dan bedoel ik écht regen: het zijn enorme buien die eindeloos aanhouden. Wij zouden bij dergelijke omstandigheden van de camping worden geëvacueerd en naar huis gaan. Deze vluchtelingen kunnen nergens anders naartoe.

Maya Vandenent, hoofd Gezondheid van UNICEF Bangladesh, tijdens een bijeenkomst in Dhaka

Ziektes

De talloze mensen in de kampen moeten hard knokken om te overleven. Door geulen te graven proberen de mensen het water om hun hut te leiden. Wie op de meest steile hellingen woonde of in delen van het kamp die onder water zouden kunnen komen te staan, is al eerder verplaatst naar veiligere gronden. Er kwam een eerste alert van ziekte-uitbraak door het overlijden van een patiënt met diarree, maar gelukkig bleek het geen cholera – echt een gevaarlijke ziekte.

Wel is er difterie uitgebroken in het kamp. Daar was ook tegen gevaccineerd, net als tegen cholera, maar we konden niet genoeg mensen bereiken. Er zijn nu meerdere mensen overleden door difterie, het is echt een zorg. Ik overleg met experts wereldwijd hoe we nu het beste te werk kunnen gaan om deze ziekte zo snel mogelijk te stoppen.

Maya Vandenent overlegt met collega's in het vluchtelingenkamp Cox Bazar

Hulp

De continue stortbuien op het vluchtelingenkamp raken ook de hulpposten, al zijn die steviger opgezet. De aarde raakt verzadigd door de dagenlange buien, fundering brokkelt af. Eén kliniek in het kamp is nu dicht. We wilden niet het risico lopen dat het gebouw met patiënten en al instort.

Zo zijn we continu bezig. We hebben heel veel gedaan. De situatie voor de vluchtelingen had veel erger kunnen zijn, maar er moet nóg meer gebeuren. Veel van mijn tijd besteed ik aan het schrijven van fondsenwervingsverzoeken, aan regeringen en stichtingen. Want er is geld nodig, veel geld, om genoeg hulp te bieden.