Toen ik vroeger jong was, liftte ik eens naar Syrië. Onderweg kwam ik een jongen uit Damascus tegen, die mij bij hem thuis uitnodigde. Dat was de eerste keer dat ik in aanraking kwam met de Arabische gastvrijheid. Toen had ik nog geen idee dat ik ooit zou terugkeren naar Syrië en onder welke omstandigheden. Nu - in 2015 - worden we 's ochtends wakker van de mortierinslagen. Daesh of ISIS bevindt zich op slechts acht kilometer afstand, in het vluchtelingenkamp Yarmouk dat het heeft veroverd. Dit is onze dagelijkse leef- en werkomgeving.
'School is zo belangrijk'
De situatie in Syrië verandert met de dag. Gebieden die eerst veilig waren kunnen opeens terrein worden van gevechten. Om de zoveel kilometer regeert een andere oppositiegroep. Een groot deel van de Syriërs zit als ratten in de val. Aan de ene kant worden ze belegerd door het leger van Assad en aan de andere kant door de verschillende oppositiegroepen. Veel inwoners hebben geen toegang tot basisvoorzieningen, zoals onderwijs. En dat terwijl juist school zo belangrijk is.
Neem de 11-jarige Nuha. Zij verloor haar broer bij een mortieraanslag en haar zusje door een gebrek aan voeding en goede gezondheidszorg. Nuha trok zich terug en gedroeg zich steeds agressiever. Sinds ze psychosociale zorg krijgt in een door UNICEF ondersteund centrum, praat en speelt ze weer met leeftijdsgenootjes. Inmiddels gaat ze ook weer naar school. Het verhaal van Nuha laat zien dat school voor regelmaat en stabiliteit zorgt in het vaak ontwrichte leven van Syrische kinderen. Het geeft hen en hun families hoop en perspectief op een betere toekomst.