In de cholerakliniek in Zuid-Soedan- UNICEF

Handen schudden doe je niet met zo'n besmettelijke ziekte. As je heel beleefd wil zijn begroet je de ander door een aanraking van elleboog tot elleboog. Eerst was de vader van het jongetje ziek, en nu Sunday zelf. Terwijl ze dat vertelt, trekt moeder Rebecca een doek over Sunday heen, die vanwege zijn diarree met een ontbloot onderlijf in bed ligt. Aan bamboestaken hangt een malarianet, om te voorkomen dat patiënten er nog een ziekte bij krijgen.

"Cholera is een bekende ziekte in Zuid-Soedan, maar de noodsituatie maakt het besmettingsgevaar nog groter", vertelt Joy Kenys, coördinator van de kliniek. "In de primitieve omstandigheden van de kampen is het desinfecteren van kleding en uitwerpselen niet altijd haalbaar en dan kan de ziekte snel om zich heen grijpen".

'De patiënten liggen lusteloos op bed'

Desinfecteren doen ze in de cholerakliniek grondig. Een jongen zit klaar om alle schoenen van bezoekers met chloorwater af te spelen, en daar naast kan je je handen wassen. In de eerste tent staan al meteen de typische veldbedden met een flink gat in het midden en een emmer eronder, om de eindeloze stroom ontlasting door te laten. Aan een ketting die dwars over de tent gespannen is, hangen haken voor een infuus. "In een dag kan je zo 20 liter vocht verliezen. Dat maakt cholera zo'n dodelijke ziekte", legt Joy uit. "Door uitdroging kan het snel gaan. Met antibiotica en ORS gaat het snel beter".

Er zwermen wat vliegen rond de patiënten, die lusteloos op de bedden liggen. Gemiddeld komen er zo'n drie tot vijf gevallen per dag binnen. Ze leeg als nu is de kliniek nog niet geweest, en Joy is daar erg tevreden over. De aanpak van voorlichting, ontsmetting, en vaccinatie werpt vruchten af, in dit deel van het land tenminste. In Torit, bijvoorbeeld, in het oosten, stijgt het aantal besmettingen serieus, en dus het aantal sterfgevallen ook. "Helaas is wereldwijd onvoldoende choleravaccin beschikbaar om iedereen tegen de ziekte te beschermen, maar de meest kwetsbare mensen hebben we ermee bereikt", vertelt Joy.

Ook bij vertrek ontsmetten we handen en schoenen. Die begroeting met de elleboog zal ik onthouden, die komt vast nog van pas tijdens deze reis.

Lees ook Laura's andere blogs