‘Met een toelichting kunnen nabestaanden zich beter inleven’

Waarom zou iemand een toelichting willen bij het testament? 

“Een testament is een beetje een kale juridische tekst. Dat moet ook, want het moet duidelijk zijn wat er in dat testament bedoeld wordt. Die tekst komt immers naar boven als je bent overleden. 

We moedigen aan om met nabestaanden te praten over je wensen met betrekking tot je erfenis. Maar ik heb het idee dat het in Nederland niet echt een onderwerp is om te bespreken. We praten niet echt over hoeveel geld je hebt en wat je daar precies mee wil. 

Het testament gaat voor je spreken als je dat zelf niet meer kunt. Als je jouw keuze een beetje toelicht, heeft dat wel impact. Zo wordt het verhaal achter de keuze duidelijk voor de nabestaanden. Die kunnen zich beter inleven dan wanneer je alleen maar een koude juridische tekst hebt.”

Hoe ziet zo’n toelichting eruit? Is daar een bepaalde lengte voor? 

“Het hangt af van de situatie. De ene keer is het wat langer dan de andere. Het ligt er aan wat er te vertellen is. Dat is per persoon heel verschillend.”

Schrijft de persoon de toelichting zelf? Of schrijf je dat samen met de notaris?

“Dat kan op verschillende manieren. Dat hangt af van wat men zelf wil. Sommigen schrijven zelf een brief en die wordt dan aan het testament bevestigd. Die brief gaat samen met het testament in de kluis van de notaris. Dat is één mogelijkheid. 

Maar het meeste wat ik tegenkom, is dat je het samen doet. Want als notaris wil je ook weten waarom iemand een testament maakt. Om iemand ook goed daarover te kunnen adviseren. Dan vraag ik of ik het zo goed heb opgeschreven. Ik zorg ervoor dat het dicht bij de bewoordingen blijft die de persoon gebruikt, zodat nabestaanden de persoon erin herkennen.”

Wordt een toelichting veel gedaan? 

“Ik heb geen zicht op hoe vaak dit wordt gedaan. Ik denk wel steeds meer.” 

Heb je nog tips voor mensen die naar de notaris gaan met betrekking tot de toelichting? 

“Nee, dat moet toch een beetje ontstaan in het gesprek. Voor sommige mensen is het al moeilijk om te bedenken wie ze willen laten erven, dus laat staan dat ze ook daar mee bezig zijn. Het is redelijk onbekend dat het kan, maar het kan zeker. 

Moeten we dan niet meer gaan praten met elkaar? 

“Dat is best moeilijk als je dat nooit hebt gedaan. Dan is het contact met je omgeving gewoon niet zo. Ik snap best dat je niet van de ene op andere dag je erfenis gaat bespreken. 

In Amerika wordt anders gepraat over hoeveel geld je hebt. Dat is een hele andere cultuur dan in Nederland. Er zijn ook kinderen die vaak niet weten hoe het vermogen van hun ouders bij overlijden eruit ziet. Dus ik denk niet dat het in onze cultuur zit.  

Als je wel over je wensen wil praten, kan dat een mooi gesprek opleveren.”