Kinderen vluchten alleen of met hun familie voor oorlog, geweld, extreme armoede en natuurrampen. Oorzaken waar ze niets aan kunnen doen, maar waarvoor ze wel de hoogste prijs betalen. Leren, spelen, gezond opgroeien in een veilige omgeving: dat is onmogelijk als kinderen op de vlucht zijn. Wij bieden directe hulp in noodsituaties én we proberen de situatie voor kinderen op de lange termijn te veranderen. Voor nu én morgen.
Wanneer we denken aan mensen op de vlucht, staan we er meestal niet bij stil dat dit heel vaak om kinderen gaat. Meer dan 40% van alle vluchtelingen zijn kinderen, terwijl ze minder dan een derde van de wereldbevolking uitmaken. Deze kinderen hebben hun huis, familie en alles wat vertrouwd is, achtergelaten. Het totale aantal kinderen op de vlucht is sinds 2010 meer dan verdubbeld. Hieronder vallen zowel de kinderen die naar een ander land zijn gevlucht als de kinderen die binnen hun eigen landsgrenzen ontheemd zijn geraakt.
Het grootste deel van de ontheemden blijft in eigen land. Van degenen die wel de grens oversteken, blijft 69% in buurlanden. Zo vangt Libanon meer dan een miljoen Syrische vluchtelingen op, ondanks hun eigen economische crisis. Het duurt gemiddeld tien tot twintig jaar voordat vluchtelingen terug kunnen keren, waardoor kinderen vaak hun hele kindertijd ontheemd zijn.
Terwijl het aantal ontheemde en gevluchte kinderen een recordhoogte bereikt, schiet de toegang tot essentiële steun en diensten zoals gezondheidszorg, onderwijs en bescherming tekort. Ongeveer de helft van de gevluchte kinderen gaat niet naar school. Ook moet hun mentaal welzijn ondersteund worden, want deze kinderen hebben vaak voor en tijdens hun vlucht traumatische dingen meegemaakt en moeten hun leven opnieuw opbouwen op een nieuwe plek en in vaak onzekere omstandigheden. Veel gevluchte kinderen zijn alleen, zonder ouders of toezicht. Deze kinderen lopen ernstige risico's op hun welzijn en veiligheid, zoals slachtoffer worden van mensenhandel.
© UNICEF/UNI573027/El Baba
“We baden maar eens in de twee maanden, omdat het gebruik van de badkamer in de tenten erg moeilijk is door gebrek aan goede faciliteiten en water,” zegt Nagham, een zeventienjarig ontheemd meisje uit de wijk Al-Amal in Khan Younis.
Net als veel andere meisjes die in Rafah ontheemd zijn, benadrukt Nagham de grote uitdagingen op het gebied van hygiëne waarmee ze in het kamp worden geconfronteerd. Nagham ontvangt een van de vele zorg- en beschermingspakketten voor tienermeisjes die door UNICEF en haar partners werden verspreid in mei 2024. “Ik ben erg dankbaar voor de items in de tas, vooral het maandverband. Door de schaarste van maandverband, moest ik namelijk stoffen strips gebruiken, wat niet gezond is”, benadrukt ze na ontvangst van het pakket.
UNICEF helpt gezinnen op de vlucht en in vluchtelingenkampen met:
Kinderen Opvangen en Beschermen
Opvang: we zetten zogenaamde 'child-friendly space' op: een plek waar kinderen veilig kunnen spelen en kind kunnen zijn.
Bescherming: bij overheid pleiten we voor bescherming van vluchtelingen en voor correcte en kindvriendelijke procedures.
Deze kinderen werden al geholpen door UNICEF.
© UNICEF/UNI596903/Mukut
Ayesha en haar familie zijn getroffen door de verwoestende overstromingen van juni 2024 in het noordoosten van Bangladesh. Zij ontvangen een hygiënepakket dat in hun basisbehoefte zal voorzien, terwijl ze ernaar streven terug te keren naar het normale leven te midden van de overstromingscrisis in Sylhet.
© UNICEF/UNI660537/
“Ik probeerde de pijn te vergeten, maar het lukte niet,” zegt de tien jaar oude Waad. “De pijn van het verlies groeit voor mijn broers en zussen en mijzelf. Iedereen hier probeert ons te helpen, maar het is ondraaglijk.”
Waad worstelt met het verlies van haar vader. Vroeger maakte ze samen met haar vader plannen voor een mooie toekomst voor haar en haar broers en zussen. In plaats daarvan richten ze zich nu op het overleven. Elke dag opnieuw.
Een droom van Waad is om dokter te worden, en om deze droom waar te maken besteedt ze veel tijd aan het bestuderen van wetenschap.
© UNICEF/UNI655515/Choufany
“Er vond een explosie plaats vlak voor ons, maar ik was niet bang. Ik wil iedereen vertellen dat ze niet bang hoeven te zijn”, zegt de zeven jaar oude Amir. Samen met zijn oom is Amir gevlucht naar een schuilplaats in Beiroet. Hun reis was lang en zwaar.
“Ik speel graag met mijn vriend in de schuilplaats, maar ik zou willen dat ik terug kan naar mijn dorp, want daar kunnen we tot heel laat spelen. Wat ik het leukst vind aan het dorp zijn alle planten en bomen. Mijn oom is degene die voor ze zorgt.”
