In hun eigen woorden

Shona (12)

Waarom ben je naar Griekenland gekomen en hoe ben je hier terechtgekomen? Het was winter, er was veel sneeuw en het was erg koud. Ik reisde met mijn familie: mijn broers en zussen en mijn ouders. Sinds twee maanden woon ik buiten het kamp van Moria op Lesbos, Griekenland. We noemen het 'de Jungle' kant, in de olijfgaarden. Mijn familie, dus mijn ouders en vijf kinderen wonen in een tent. Voor ons is het draaglijk, maar voor mijn jongere broer is het extreem moeilijk omdat hij een pasgeboren baby is. Ook komt de winter eraan en we weten dat het heel moeilijk zal worden. Soms heb ik goede dagen, soms heb ik slechte dagen. Gedurende de dag hebben we veel afspraken, zoals naar de dokter gaan, we hebben gesprekken of andere afspraken voor bijvoorbeeld vaccinaties. Mijn grootste probleem is dat ik in de Jungle woon.

Wat is het beste aan je leven op dit moment?  Het geluk van mijn familie is voor mij erg belangrijk. En ik kijk graag naar de zee.

Voel je je hier veiliger dan thuis in Afghanistan? Ja

Als je de kans had om de andere kinderen in Moria te vertegenwoordigen en de wereld iets te vertellen over wat er met je is gebeurd, wat zou dat dan zijn? Ik vind dat ze geen kinderen in Moria zouden moeten laten wonen. Kinderen moeten een betere plek hebben om te wonen.

Heb je een droom voor de toekomst? Ik wil kinderarts worden.

Yusuf (17)

Waarom ben je naar Griekenland gekomen en hoe ben je hier terechtgekomen? Vanwege de oorlog in mijn land. We hadden drie maanden nodig om van Aleppo naar Griekenland te komen. Wij zijn een gezin van zes; ik reisde met mijn twee ouders, mijn twee broers en mijn zus. Mijn jongste broer is 2,5 jaar oud en ik heb een tweelingbroer. We zijn Syrië doorgereisd om naar Turkije te gaan en toen naar Griekenland. Het was eng. Een ​​maand en tien dagen geleden kwam ik hier aan.

Waar woon je nu? Ik woon in het Moria-kamp. Ik woon in een kleine tent met mijn familie. Het is erg klein en ongemakkelijk. Ik zou het beschrijven als een zeer slechte plek om te verblijven.

Hoe ziet een normale dag er nu uit? Elke dag breng ik de hele dag door om eten te halen. Ik sta meestal 's morgens heel vroeg op om drie uur in de voedselrij te gaan staan voor het ontbijt. Ik wacht in de rij van 3.00 uur tot 8.00 uur. Ik heb een kleine pauze en daarna, van 9.00 tot 13.00 uur, moet ik opnieuw in de voedselrij wachten voor de lunch. Daarna ga ik naar school (in het TAPUAT-centrum) tot 17.00 uur en direct na school ga ik terug naar de voedselrij om te wachten op het avondeten.

Wat is het moeilijkste aan je leven in Griekenland? Voor mij zijn de omstandigheden in Moria het moeilijkste omdat ze erg slecht zijn. Voor mij is Moria erg slecht - het is de weg naar de dood. Er zijn veel drugs en veel gevechten. Het is te vol, er zijn te veel mensen en het is erg gevaarlijk.

Wat zijn je dromen? Toen ik een klein kind was, wilde ik dokter worden, chirurg. Ik ben vastberaden en ik zal mijn best doen om dokter te worden.

Als je een wens voor de toekomst had, wat zou dat dan zijn? Ik wil vergeten.

Is er iets dat je tegen de rest van de wereld wil zeggen? We kwamen uit een oorlogsgebied. We dachten dat we naar een mooiere, veiliger plek zouden gaan. Maar in plaats daarvan kwamen we erachter dat Moria erger is dan oorlog.

De broers Ramin, (12, meest geciteerd) en Ali-Rezar (11)  

Wat vonden jullie ervan toen jullie in Griekenland aankwamen? Toen we hier aankwamen, beseften we dat dit niet was wat we dachten dat het zou zijn. De omstandigheden in Moria waren een echte desillusie. Deze omstandigheden bieden ons geen mogelijkheid om te groeien of vooruit te komen. Moria is zo slecht.

Hoe zijn jullie in Griekenland aangekomen? We gingen door veel landen. We reisden met onze ouders en onze zus die vier jaar oud is. Het was erg slecht. Wij waren bang. We wonen nu zes maanden in Griekenland.

Hoe is de situatie waarin je nu leeft? Momenteel wonen we in het kamp Moria. We leven in het kamp, ​​in een container die we delen met twee andere families. In totaal zijn we met twaalf mensen in één Isobox (geprefabriceerde container), met onze zus en vader. Maar het zijn aardige mensen en we hebben vrienden gemaakt.

Mijn vader wil altijd bij ons zijn, waar we ook naartoe gaan, omdat onze moeder is vertrokken. Mijn vader kan niet echt voor ons zorgen, omdat onze zus nog heel jong is en hij moeite heeft om voor haar te zorgen.

TAPUAT (het UNICEF-centrum) is de enige plaats waar hij ons alleen naartoe laat gaan. Verder wil hij dat we altijd allemaal bij elkaar zijn. We kunnen niet met hem naar de voedsellijn omdat het erg gevaarlijk is. Elke dag zijn er gevechten. Onze moeder probeerde drie keer zelfmoord te plegen tijdens haar verblijf in Moria, voordat ze besloot te vertrekken, zonder ons. Nu praten we heel soms met haar, ze leeft tenminste.

Als je de mogelijkheid had om de wereld een bericht te sturen, wat zou dat dan zijn? Ik zou graag willen dat ze weten wat we doormaken. Op dit moment moeten we, naast alle problemen die we nu al hebben, maanden doorbrengen in zeer slechte omstandigheden. Iemand moet luisteren naar en reageren op deze vreselijke situatie. Wie zal er voor ons kleine zusje zorgen?

Hebben jullie een advocaat in Moria om jullie te helpen? Nee, we hebben geen toegang tot een advocaat in Moria. Er zijn er niet genoeg.

Vertel ons over het TAPUAT-centrum. We komen al drie maanden naar TAPUAT. Mijn favoriete vak is Engels. Iedereen is mijn vriend bij TAPUAT, maar mijn beste vriend is Mohammed. (Ramin).

Mijn favoriete onderwerpen zijn Engels en computerles met George. Sabour is mijn beste vriend. Hij komt ook naar TAPUAT. (Ali Reza)

Heb je dromen voor de toekomst? Ik wil muziek maken, maar ik ga liever studeren. Ik droom ervan om een ​​psychiater te zijn. (Ramin) Ik wil studeren om cardioloog te worden en ik weet dat ik hard moet werken. (Ali Reza)

Als je de gelegenheid hebt om iets te zeggen aan andere kinderen in de wereld, wat zou dat dan zijn? Om de kinderen in Moria te helpen.

Rudyana (20)

Waarom ben je naar Griekenland gekomen en hoe ben je hier terechtgekomen? Ik ben vertrokken in 2017. Mijn reis begon in Afrin, Syrië en toen gingen we naar Turkije en vervolgens met een boot naar Griekenland. Ik reisde met mijn gezin; mijn twee broers, mijn zus en mijn ouders. Het was eng. Niemand zou zijn leven riskeren tenzij het moest. Een van mijn broers is getrouwd en hij heeft ook met zijn gezin gereisd. Hij is nu in Athene met zijn twee kinderen.

Ik ben vijf maanden geleden aangekomen en woon sindsdien in Moria. Ik woon momenteel in een container met mijn familie. In totaal zijn we met zes personen.

Hoe is het leven in Moria? Iedereen die Moria voor het eerst ziet, is geschokt. Het is een grote schok voor elke vluchteling. We hadden niet verwacht hier zo behandeld te worden in Europa. Ik wil niet bij andere mensen zijn (in Moria), dus ik blijf liever alleen. Ik vind het echter leuk om naar school te gaan omdat er binnen Moria niets te doen is en ik hier veilig ben.

Wat is het moeilijkste voor jou om in Griekenland te wonen?  Het leven in het Moria-kamp.

Wat is het beste aan wonen in Griekenland? Ik zie hier een toekomst voor mij. Hier zijn is als een opening. Ik kan hopen op een betere toekomst.

Kun je ons vertellen over het TAPUAT-centrum? Ik ben twee of drie maanden geleden naar Tapuat gekomen, maar ik kan niet elke dag komen omdat er veel papierwerk en andere dingen zijn die ik moet doen. Ik kom zo vaak als ik kan. Het is totaal anders dan Moria. De leraren zijn erg aardig. Ik heb echt het gevoel dat ik vooruitgang boek, ik ben aan het verbeteren. Iedereen hier is erg aardig. Ze respecteren mij. Ik hou van Engelse les, het is erg belangrijk voor me omdat ik andere vluchtelingen wil helpen door een tolk te worden. Ik wil graag helpen als vrijwilliger of met humanitair werk.

Heb je een droom voor de toekomst? Ja, ik wil doorgaan met mijn studie, naar de universiteit gaan en journalist worden.

Als je een bericht met de rest van de wereld zou kunnen delen, wat zou dat dan zijn? We moesten hier komen. We willen een kans om op een waardige manier te leven. Moria is niet veilig, het is een heel kleine plaats, overvol en gevaarlijk. We hebben het recht om op een meer waardige manier te leven met betere omstandigheden.

Waar pleit UNICEF voor?

UNICEF pleit ervoor dat alle kwetsbare vluchtelingen en migranten, inclusief kinderen, op de Griekse eilanden onmiddellijk worden overgebracht naar het vasteland en naar geschikte huisvestingsfaciliteiten. Dit is essentieel, zodat alle vluchtelingen en migranten - vooral kinderen - toegang hebben tot adequate bescherming tegen geweld en misbruik, evenals essentiële gezondheids- en onderwijsdiensten.

De opvangcapaciteit op het vasteland van Griekenland, met name voor de opvang van niet-begeleide kinderen, moet worden verhoogd. UNICEF werkt momenteel samen met humanitaire partners en autoriteiten om het aantal geschikte huisvestingsfaciliteiten voor kinderen te vergroten.

Er is dringend behoefte aan meer toezeggingen met betrekking tot hervestiging uit andere EU-lidstaten, waarbij de voorkeur wordt gegeven aan kinderen en betere procedures voor gezinshereniging.