Het enige kinderziekenhuis in Zuid-Soedan- UNICEF

Elke week sterven er tien kinderen. Omdat patiënten uit het hele land komen, arriveren sommigen erg laat, legt dokter Emmanuel uit. Zijn kantoor is in het oude deel van het ziekenhuis, met gelig verkleurde muren en roestig muskietengaas voor de open ramen.

'Zijn armpjes zijn zorgwekkend dun'

In de zaal waar ondervoede kinderen als eerste worden opgevangen, zijn vrolijke stripfiguren op de wanden geschilderd. Hier liggen kinderen met ofwel heel dunne ledematen, legt de dokter uit, ofwel juist gezwollen armen en benen. Beide duiden op ondervoeding, wat vaak gecombineerd gaat met diarree of longontsteking. Wanneer het immuunsysteem door ondervoeding is verzwakt, krijgen de ziekten een kans. De 2-jarige Mozes ligt heel stil naast zijn moeder. Zijn armpjes zijn zorgwekkend dun, zijn ogen half gesloten. Moeder Mary Joan wacht al dagenlang op verbetering, tot de antibiotica tegen de diarree en speciaal verrijkte melk zullen helpen. Hier ziet er niet goed uit, maar dokter Emmanuel is voorzichtig optimistisch: "Als hij over twee dagen nog leeft, en er geen andere complicaties ontstaan, heeft hij een goede kans."

'Ze zijn slachtoffer van een conflict dat ze nooit gewild hebben'

Meer kinderen in deze slaapzaal zijn er slecht aan toe. Ook in de zaal voor de volgende fase van herstel liggen heel erg dunne kinderen. Met holle ogen staart de kleine Johnson (1) me aan. Hij zit rechtop en kijkt helder om zich heen, maar hij heeft geen grammetje vet op zijn botten. Echt afschuwelijk om te zien. Ik voel met ze mee: Met Johnson, met Mary Joan, met Julia. Allemaal zijn ze slachtoffer van een conflict dat zij nooit hebben gewild. Een conflict dat de kans op overleving voor een kind enorm verkleint. Omdat er gebrek is aan voedsel of omdat mensen moesten vluchten naar overvolle nederzettingen waar cholera meedogenloos om zich heen kan grijpen en malaria welig tiert. Het zijn allemaal mensen die hulp nodig hebben. Hulp waar veel geld voor nodig is.

Zoals UNICEF-directeur Jonathan Veitch het samenvat: "Ik wil niet in een positie komen te staan waarin ik moet kiezen welke kinderen we kunnen helpen en welke kinderen niet, waarmee ze ten dode opgeschreven zijn. We weten hoe we kunnen helpen en allé kinderen kunnen redden. Geef ons de middelen om dat ook te doen! Deze kinderen hebben al genoeg geleden."

Lees meer blogs van Laura in Zuid-Soedan